در اثرکارهای متعلق به برنامه ی پژوهشی بیتسون بین سالهای ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۲، سه رویکرد مرتبط عمده پدیدارشدند: الگوی پیام رسانی / تعامل نگر MRI ، الگوی راهبردنگری که هیلی و مدانس پرورش و گسترش دادند، و الگویی که توسط دسته ای از درمانگرها به زعامت مارا سلوینی - پالاتزولی در میلان ایتالیا ارایه گردید. از این میان، الگوی گروه میلان بیشترین همسانی را، به لحاظ مفهومی و روش شناختی، با معرفت شناسی حلقوی بیتسون دارد ( مککینون، ۱۹۸۳)؛ یعنی ، این رویکرد مثل بيتسون (۱۹۷۲) - و تعریف مشهورش از اطالاعات که می گفت « تفاوتی که تفاوت به وجود می آورد» - تأکید فراوانی بر اطلاعات دارد. رویکرد مزبور به خاطر جستجوی سیستمی تفاوتها - در رفتار، روابط، و میزان اختلاف درک و تفسیر رویدادها در اعضای خانواده - و به خاطر تلاش برای پرده برداشتن از پیوندهایی که اعضای خانواده را به هم متصل می سازد و توازن را حفظ می کند، به خانواده درمانی سیستمی شهرت یافته است.